Goed. Je moet even de situatie van mij voor je zien. Ik hoor dit, terwijl ik in de trein zit, van Leiden naar Hillegom. Op de terugweg. M'n Ipod aan, op shuffle. En dan komt dit nummer langs. Lees mee.
Oke uhm.
dit is er gebeurd.
Hij vond zichzelf terug op een spoor, midden in een weiland, staand op de rails.
Waar.. volgens het schema, de trein van Amsterdam naar Hoorn om tien over twaalf, tien voor twaalf overheen raast.
Vastbesloten, en met z'n testament op zak.
Waarin de dienstdoende machinist ruim bedeeld wordt, je kent 'm, probeert ie uit te vinden welke richting op Hoorn ligt.
De trein zien komen, daar had ie niet zo'n behoefte aan. en de trein zien gaan, zou zijn.. probleem sowieso niet zijn.
Dus terwijl ie dapper de ligging van Hoorn gokt, zich nog eens omdraait, ligt daar misschien Hoorn, stapt er een man uit de bosjes, kreupelhout, groeiend wild, en die gaat naast hem op 't spoor staan, kijkend in dezelfde richting als waar Herman op dit moment had besloten dat Hoorn zou kunnen liggen.
Dus nu staan er op een zomeravond, in een Noord-Hollandse polder, om pak 'm beet, 11 uur, twee mannen,op de rails, in de weilanden, te kijken naar waar zij denken dat Hoorn ligt.
En Herman kijkt opzij, en die zegt
"dat gaat mooi niet door zwager. Ik heb hele andere problemen dan dat ik straks in de aula ook nog achterin hoor mompelen dat ik een geheime homosexuele verhouding had. dus moven!"
En die man kijkt opzij en die zegt
"Oh dit gaat absoluut door"
en bovendien dat Herman z'n type helemaal niet is. En die blijft staan.
Dus Herman zegt
"Wedstrijd."
Die man zegt
"Wedstrijd?"
"Ja," zegt Herman,
"wedstrijd, we gaan een wedstrijd doen. Wie is het zieligst, wie heeft het meeste recht op de trein van tien voor twaalf?"
En ze vertellen elkaar verhalen. Herman begint van hoe 't zo gekomen is en die man vertelt waarom het wat hem betreft hier absoluut moet eindigen.
En ze delen een sigaret, het wordt later. Ze gaan er op een bepaald moment zelfs even bij zitten, op dat spoor. En ze krijgen er langzamerhand een probleem bij, na drie kwartier, een uur, ze krijgen er een probleem bij want ze worden vrienden.
Omdat nu voelen ze voor het eerst de warmte, van het feit dat iemand naar hun luistert, en trots van het feit dat iemand wil dat hij naar hun luistert. Dus ze worden vrienden, en het probleem is, je gunt je vrienden het beste. maar is dat dan, de trein van tien voor twaalf, of juist niet? En ook daar komen ze niet uit.
En op een gegeven moment staat die man op en zegt
"Zullen we niet in het café, daar verderop, waar ik zojuist nog licht zag branden, een pilsje gaan drinken, en verder.. vertellen? Want morgen komt er weer een trein van tien voor twaalf."
En Herman besluit
"Ja, dat is goed"
die voelt instinctief dat dat goed is.
Dus die man stapt van het spoor, en Herman wil volgen, maar op dat moment hoort ie een geluid wat ie nou niet zo één-twee-drie meteen thuis kan brengen. En terwijl ie zich langzaam omdraait, beseft ie, dat dit nou juist het geluid is van datgene wat een heleboel mensen in één keer tegelijk thuis kan brengen..met hem voorop..
dus dat had ie wel goed gezien.. welke richting Hoorn op lag..
Afijn, ik bel je morgen..
hoi!
© Voicemail - Acda en de Munnik
Ik was even stil..
met dank aan Lisa voor het sturen van de nieuwe CD van Acda en de Munnik.
