Waar ik al een tijdje bang voor was, is nu eigenlijk een beetje bezig.
Ik begin
m'n blogspot te verwaarlozen.
Ik hou 't maar op : Vakantie.
Er is veel gebeurd, veel te vertellen. Eigenlijk
té veel.
Maastricht was top. Helemaal te gek.
Lloret was nog te gekker. Eigenlijk TE gek. Maar niets kan eigenlijk te gek zijn. Te gek is eigenlijk alleen maar: te gek.
Logisch
hm?
Alleen de wind weet,wat de wind weet.Wat de wind weet,dat weet alleen de wind.Dit is ook logisch.
Nu is 't logisch dat ik weer met wat nieuws kom.
Zie deze dame:
Ik ga naar haar toe. in 't concertgebouw in
A'dam. Morgen, om precies te zijn.
Serieus, ze is echt een held.
Wende.
Wende Snijders.
Zij, legt zo enorm veel passie in een nummer, dat je er gewoon kippenvel van krijgt.
Er is
één nummer (
oke, wel meer, maar toch, laat ik 't beperken bij
één) waar ik echt altijd zo blij van wordt. Maar eigenlijk ook heel verdrietig. Maar altijd
Echt
aaaaaaaltijd. Wanneer er
één zo'n zinnetje wordt gezongen uit
dát liedje, krult
m'n mond zich tot een glimlach.
Het
gaat om dit nummer.
En dan zingt ze
Tu sourire avec le soleil.Serieus, ik groei van binnen.
Maar daar ga ik dus morgenavond heen. Met Ghislaine. En damn, ik vind het zo gaaf.
En nu heb ik weer even ge-update. Wat moet je anders, 8 juli laatste blog geplaatst. Men, schaam me rot!
Vakantie = hard werken = geld verdienen = shoppen = gezellig = nieuwe kleding = blijheid
Ik ben wel goed in rekenen. 't duurt alleen even voordat het doordringt. Dat is beter dan om te zeggen dat je gewoon een dumper bent in wiskunde. Ik draai het gewoon om.
Dag jongetje. Dag jongetje dat m'n winkel kwam binnen lopen en aan de praat raakte. Dag leuk jongetje.
Nu ga ik even kijken hoe laat de trein morgen gaat!
Veel liefs! Doei!
Oude foto's mogen als ze leuk zijn.